ENSAIOS

1/05/11

Bugallos ou carrabouxos de carballo (castelán: agallas de roble)

Estas formacións desenrólanse nos carballos debido á picadura de insectos, as máis das veces Himenópteros, para deixar neles os seus ovos. Esto trae como consecuencia a reacción dos tecidos do vexetal formando unhas defensas que ó mesmo tempo benefician ó insecto protexendo a súa posta e facilitando a súa metamorfose ata se converter no adulto que acabará picando o bugallo para se liberar.

As imaxes que vedes a continuación son dos bugallos do meu pequeno carballo, tiven a sorte de poder seguir o proceso porque ámbolos dous que vedes na imaxe, non tiñan buraco, polo tanto os ovos estaban no interior.

Parece ser que a especie inductora da formación dos carrabouxos é Andricus quercustozae, pero dígovolo con certas reservas.

Aquí está o bugallo aberto có ovo no seu interior.

Esta imaxe é do interior do segundo bugallo.

Empeza a asomar Andricus quercustozae.

Andricus quercustozae vendo a luz por primeira vez

Imaxes do mesmo insecto

11/25/10

Ciliados: Xén. Euplotes

Euplotes é un infusorio caracterizado por ter os cilios formando pequenos feixes chamados cirros, que se sitúan en tres grupos: frontais, transversais e caudais.
É un xénero común, abundante en estanques e charcas. Vive entre as plantas acuáticas ou no fondo e prefire as augas estancadas ou de pouca corrente.

Taxonomía:
Reino:    Protozoa
Filo:       Ciliophora
Clase:     Spirotrichea
Subclase: Hipotrichia
Orde:       Euplotida
Familia:   Euplotidae

Aliméntanse de algas microscópicas e bacterias

Creo que o que aquí vemos é, o final dunha bipartición.

Tecamebas

As tecamebas son un grupo de amebas cunha cuberta exterior chamada teca, esta pode ser secretada polo propio organismo (teca autóxena) e de natureza proteica, silícea e as veces calcárea; ou ben pode ser formada por partículas externas que inxeren có alimento (areas, frústulas de diatomeas...) e compactadas mediante un cemento autóxeno de mucopolisacáridos. A teca posúe una abertura, por onde se liberan os peudópodos

Preséntovos uns vídeos de tecamebas que puxen en youtube:
tecameba 2.avi e tecameba 1.avi

5/16/10

Andoriñas

.
A andoriña de cu branco (Delichon urbica) da Orde Passeriformes e familia Hirundinidae, é unha ave migratoria que chega á Península Ibérica procedente de África entre marzo e abril e marcha en setembro-outubro. Mide de 13 a 15 cm

Distribución

Amarelo: zona de cría

Azul: zona de invernada

Todas as fotos foron tomadas en Salvaterra de Miño; o dono da casa onde "viven" as andoriñas dí que o ano que chegaron mais cedo fixérono a mediados de febreiro.

É de cor branco pola zona ventral e negro azulado polo dorso, cun obispiño branco que a distingue da andoriña común (Hirundo rustica) e que lle da o nome de andoriña de cu branco

Habita en diferentes lugares, pero prefire as zonas urbanas non moi céntricas.

Os niños son de barro e pendúranos nos ángulos inferiores dos balcóns e nos beirados; están en contacto uns cós outros e na súa construcción colaboran macho e femia.

Aliméntanse de insectos que atrapan ó voo.Voan a máis altitude cás andoriñas e fano en grandes grupos, sobre todo á primeira e última hora do día.

Poñen de 3 a 5 ovos brancos (19x13mm) no mes de xuño, incúbanos entre 12 e 18 días e as crías permanecen no niño cerca dun mes.

¡Como disfrutan en Salvaterra!

5/11/10

Lennart Nilsson

Descubrín a Lennart Nilsson (1922) non hai demasiado tempo curioseando pola rede e quedei impactada co seu traballo. Este fotógrafo sueco empezou a súa carreira nos anos 40 e foi fotógrafo de prensa durante a segunda guerra mundial, pero a principios dos 50 foise especializando en temas de fotografía médica e microscópica ata acadar recoñecemento mundial.

Glóbulos vermellos parasitados con Plasmodium

Os seus traballos encóntranse en distintos museos: Museo Moderno de Estocolmo, Museo Británico de Londres, Museo de Arte de Tokio..

Fotografía con endoscopio dun embrión humano no interior do saco amniótico

Persoa rigurosa; é no seu traballo un explorador minucioso, capaz de asombrar á xente, ó convertir en arte todo aquelo que traspasa a súa cámara fotográfica. Foi conseguindo éxito tras éxito,`pero a súa consagración a nivel internacional, chega coas imaxes intrauterinas do embrión humano, que apareceron na revista Life en 1965.

Espermatozoide penetrando no óvulo

Colabora con investigadores e diseñadores de lentes para ir sempre un paso por diante, deste xeito logrou darnos as primeiras imaxes do virus da inmunodeficiencia humana: VIH

VIH invadindo un leucocito

Para quen queira disfrutar coa súa obra, aquí deixo a dirección:

http://www.lennartnilsson.com/

5/10/10

As miñas fotos de Heliozoos

Os Heliozoos (Helios=sol e zoo:animal) son Protoctistas ameboides, este termo fai referencia a que a célula se move ou alimenta por medio de prolongacións temporais chamadas pseudópodos (falsos pés)

Segundo o seu aspecto, os pseudópodos reciben distintos nomes, no caso dos Heliozoos chámanse axopodios e son largos, ríxidos e moi finos.

Cada axopodio está formado por un complexo grupo de microtúbulos rodeados dunha porción de citoplasma.

O saínte claro da parte inferior, a modo de bocha, é unha vacuola contráctil preparada para expulsar auga.

Todas as fotos pertencen ó xénero Actinophrys, creo que a especie é Actinophrys sol

Apréciase a vacuola pulsátil na parte inferior

¿Pode ser a división dun Heliozoo ou é un efecto óptico e está un, por detrás do outro?

Heliozoo en división

5/07/10

Monsanto

Unha multinacional estadounidense con poucos escrúpulos

Coa súa sede central en San Luis, Missouri ( EE.UU.), a Monsanto Chemical Company foi fundada en 1901 por John Francis Queeny, un químico autodidacta que levou a tecnoloxía da fabricación da sacarina, o primeiro edulcorante artificial, de Alemania ós Estados Unidos.

Nos anos 20, Monsanto converteuse nun dos principais fabricantes de ácido sulfúrico e desde a década dos 40 ata hoxe en día, é unha das compañías que estiveron sempre entre as dez primeiras empresas químicas de EE.UU.

A partir dos anos oitenta embarcouse na carreira biotecnolóxica

En 1982 científicos de Monsanto foron os primeiros en modificar xenéticamente a célula dunha planta. Cinco anos despois producían os primeiros experimentos con cultivos xenéticamente modificados.

Na década dos 90 deixou de ser só un xigante químico para se transformar nunha mega empresa de biotecnoloxía.

O vilipendiado glifosato foi descuberto en 1970 como potente herbicida por John E. Franz, traballando para Monsanto; tres anos despois foi comercializado có nome de Roundup, ata o ano 2000 en que venceu a patente. É o herbicida número un, en todo o mundo.

En 1996 e 1998 Monsanto creou os Roundup Ready soybeans y Roundup Ready corn, que son soia e millo xenéticamente modificados para tolerar o glifosato. Hoxe en día existe calquera tipo de cultivo con estas características, creados e vendidos por Monsanto. Outra das características é que os cultivos non producen sementes, polo que os agricultores deben mercar as sementes a Monsanto despois de cada colleita.

O axente naranxa é unha mestura de dous herbicidas: o 2,4 D e o 2,4,5 T, que foi usado como defoliante polo exército de Estados Unidos na guerra do Vietnan.

Entre as compañías químicas suministradoras do axente naranxa encóntranse Dow Chemical e Monsanto.

O axente naranxa causou entre a poboación Vietnamita ó redor de 400.000 mortos e 500.000 nacementos de nenos con malformacións, ademáis das baixas no propio exército norteamericano.

Xigantes coma Dow Chemical e Monsanto xa tiveron que dar explicacións nos tribunais polo seu papel nos bombardeos, pero ata agora ningunha compañía asumíu a súa presunta responsabilidade.